یک طبقه مرتفع (همچنین کفپوش برجسته، کف دسترسی یا کف کامپیوتر دسترسی مرتفع) یک طبقه سازه ای مرتفع را در بالای یک بستر جامد (اغلب یک دال بتنی) فراهم می کند تا یک فضای خالی پنهان برای عبور خدمات مکانیکی و الکتریکی ایجاد کند.طبقات مرتفع به طور گسترده در ساختمان های اداری مدرن و در مناطق تخصصی مانند مراکز فرماندهی، مراکز داده فناوری اطلاعات و اتاق های کامپیوتر، که در آن نیاز به مسیریابی خدمات مکانیکی و کابل ها، سیم کشی و تامین برق وجود دارد، استفاده می شود.[1]چنین کف‌پوش‌هایی را می‌توان در ارتفاع‌های مختلف از 2 اینچ (51 میلی‌متر) تا ارتفاع‌های بالای 4 فوت (1200 میلی‌متر) نصب کرد تا با خدماتی که ممکن است در زیر آن قرار گیرند، مناسب باشند.هنگامی که یک طبقه به اندازه کافی برای خزیدن یا حتی راه رفتن در زیر آن بالا می رود، اغلب پشتیبانی ساختاری و روشنایی اضافی ارائه می شود.
در بالا آنچه را که در طول تاریخ به عنوان طبقه مرتفع تلقی می‌شد توصیف می‌کند و همچنان به هدفی که در ابتدا برای آن طراحی شده بود خدمت می‌کند.دهه‌ها بعد، یک رویکرد جایگزین برای کف بلند برای مدیریت توزیع کابل‌های کف برای طیف وسیع‌تری از کاربردها که در آن توزیع هوای زیر کف استفاده نمی‌شود، تکامل یافت.در سال 2009، یک دسته جداگانه از طبقه مرتفع توسط مؤسسه مشخصات ساخت و ساز (CSI) و مشخصات ساخت و ساز کانادا (CSC) ایجاد شد تا رویکردهای مشابه، اما بسیار متفاوت برای کفپوش های مرتفع را از هم جدا کنند.در این مورد، اصطلاح طبقه مرتفع شامل کفپوش با ارتفاع ثابت با مشخصات کم است.[3]دفاتر، کلاس‌های درس، اتاق‌های کنفرانس، فضاهای خرده‌فروشی، موزه‌ها، استودیوها و موارد دیگر، نیاز اصلی را دارند که سریع و آسان تغییرات فناوری و پیکربندی‌های پلان طبقه را تطبیق دهند.توزیع هوای زیر کف در این رویکرد گنجانده نشده است زیرا یک محفظه پلنوم ایجاد نشده است.تمایز ارتفاع ثابت با مشخصات پایین، محدوده ارتفاع سیستم را از 1.6 تا 2.75 اینچ (41 تا 70 میلی متر) منعکس می کند.و پانل های کف با پشتیبانی یکپارچه (نه پایه ها و پانل های سنتی) تولید می شوند.کانال های کابل کشی مستقیماً در زیر صفحات پوششی سبک قابل دسترسی هستند.
زمان ارسال: دسامبر-30-2020